Στάθης Λιβαθινός

Μασκαράτα, του Μιχαήλ Λέρμοντοφ


«Ο Πούσκιν γράφει την Ντάμα Πίκα· είναι η ιστορία ενός χαρτοπαίκτη. Ο Γκόγκολ γράφει τους Παίκτες· είναι η ιστορία ενός χαρτοπαίκτη. Ο Λέρμοντοφ γράφει το θεατρικό έργο Μασκαράτα· είναι η ιστορία ενός χαρτοπαίκτη. Ο Ντοστογιέφσκι γράφει το μυθιστόρημα Ο παίκτης· είναι η ιστορία ενός χαρτοπαίκτη. Ιδού όλη η ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας» (διά χειρός Ανατόλι Βασίλιεφ).


Το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη την ποιητική Μασκαράτα (1835), το απαγορευμένο από την τσαρική λογοκρισία δράμα της ζήλιας και της αδυσώπητης σκιαγράφησης της ρωσικής αριστοκρατίας, με τον μοναχικό ήρωα σ’ έναν κόσμο χορών, χαρτοπαιξίας και ματαιότητας.


Ο Στάθης Λιβαθινός, καλλιτέχνης με αποδεδειγμένη σχέση με τη ρωσική δραματουργία, υπογράφει τη σκηνοθεσία με έναν αξιόλογο θίασο παλαιών και νέων συνεργατών [Δ.Κ.].