Γεωργία Μαυραγάνη
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1978 και από το 2001 ζει στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Σχολή Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Πατρών και θέατρο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ και στο προπαρασκευαστικό μεταπτυχιακό τμήμα της σχολής DasArts στο Άμστερνταμ (Ολλανδία). Στο διάστημα 2000-2004 συνεργάστηκε, ως βοηθός σκηνοθέτη, με πολλούς σημαντικούς σκηνοθέτες θεάτρου (Γιάννη Χουβαρδά, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Γιάννη Μόσχο, Βίκυ Γεωργιάδη, Θοδωρή Γκόνη).
Από το 2004 έχει σκηνοθετήσει, μεταξύ άλλων, τις παραστάσεις: Οι δούλες του Ζαν Ζενέ, Tabataba του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, Ένα μεγάλο νοσταλγικό τραγούδι (πρωτότυπη περφόρμανς), Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα του Χαρούκι Μουρακάμι, Εύθραυστο (πρωτότυπη περφόρμανς), Η ταράτσα του αυτόχειρα (πρωτότυπη περφόρμανς), Τριγμός (πρωτότυπη περφόρμανς), Από πρώτο χέρι – μια παράσταση για τα καπνά(πρωτότυπη περφόρμανς), Όχι αθώος πια (πρωτότυπη περφόρμανς), Το γήρας – ένα χορικό(πρωτότυπη περφόρμανς), Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες του Ρόμπερτ Μούζιλ, σε μετάφραση Αλέξανδρου Ίσαρη (διασκευή μυθιστορήματος), Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου (διασκευή διηγημάτων), Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι του Τέννεσση Γουίλλιαμς κ.ά., στα θέατρα Αμόρε, Άσκηση, Πορεία, Χώρα, Επί Κολωνώ, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση, Εμπρός, Φεστιβάλ Αθηνών, Πειραματική Σκηνή -1 Εθνικού Θεάτρου, Πόρτα, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος κ.ά.
Διδάσκει υποκριτική στη δραματική σχολή «Δήλος», με τους σπουδαστές της οποίας έχει παρουσιάσει αναλόγια θεατρικών έργων. Έχει πραγματοποιήσει εργαστήρια υποκριτικής και περφόρμανς με επαγγελματίες και μη ηθοποιούς (bios, Μικρό Θέατρο (Αγρίνιο), Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία κ.α.), διερευνώντας τις δυνατότητες και τις τεχνικές του θεάτρου ντοκουμέντου.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ
Η λειτουργία του χορού – το παράδειγμα του Οιδίποδα
Κύκλος Α: 2 – 16 Ιουλίου
Η αφήγηση και η αναπαράσταση της συλλογικής μνήμης ως εργαλείο ερμηνευτικής προσέγγισης του χορού. Πώς σχετίζεται η συλλογική μνήμη με το ατομικό βίωμα; Μπορούμε να προσεγγίσουμε την τραγωδία, και ιδιαίτερα τον χορό, μέσα από το προσωπικό φίλτρο;
Την ιστορία του Οιδίποδα την ξέρουμε όλοι. Πώς, όμως, θα φτάσουμε να τη βιώσουμε και να την τραγουδήσουμε; Και μάλιστα με τον πιο ποιητικό τρόπο, τον τρόπο του Σοφοκλή;
Οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες του Λυκείου θα έχουν την ευκαιρία να προσεγγίσουν το θέατρο του ντοκουμέντου και της συλλογικής αφήγησης, και μέσα απ’ αυτό να βιώσουν και να αρθρώσουν την ποίηση στο εδώ και το τώρα της σκηνής. Παράλληλα θα μπορέσουν να πλησιάσουν τις φαινομενικά μακρινές σ’ εμάς συλλογικές δράσεις και αντιδράσεις του χορού με βάση το ψυχικό υλικό που οι ίδιοι φέρουν, χωρίς ενδεχομένως να το γνωρίζουν. Στόχος μας θα είναι να βρούμε τον τρόπο που ακόμα και το πιο ερμητικό κείμενο θα τους ξυπνήσει μια εν δυνάμει συλλογική ρίζα, και το πώς αυτή θα μπορέσει να εκφραστεί.