Λίλο Μπάουρ
Γεννημένη στην Ελβετία, η Λίλο Μπάουρ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως ηθοποιός σε σκηνές του Λονδίνου, με συμμετοχές στην Ορέστεια, σε σκηνοθεσία της Κέιτη Μίτσελ (Εθνικό Βασιλικό Θέατρο) και στον Έμπορο της Βενετίας, σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Όλιβερ (Θέατρο Γκλόουμπ). Ως μέλος του θιάσου Théâtre de Complicité συμμετείχε σε διάφορες παραστάσεις, μεταξύ των οποίων Οι τρεις ζωές της Λουσή Καμπρόλ, σε σκηνοθεσία Σάιμον ΜακΜπάρνι. Για τη συγκεκριμένη παράσταση τιμήθηκε με το βραβείο Dora και με το Manchester Evening News Award για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία. Έχει επίσης συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ και έχει δανείσει τη φωνή της σε ραδιοφωνικές παραγωγές του BBC.
Στον κινηματογράφο έχει παίξει στη βραβευμένη ταινία του Τιμ Φέλμπαουμ Κόλαση και στην κωμωδία του Μπήμπαν Κίντρον Μπρίτζετ Τζόουνς: Η επόμενη σελίδα. Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στη μίνι σειρά Ο ζοφερός οίκος, που απέσπασε υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, και στη μίνι σειρά The Way We Live Now, που τιμήθηκε με βραβεία BAFTA.
Η Μπάουρ έχει σκηνοθετήσει έργα των Σαίξπηρ, Τσέχοφ και Γκόγκολ που ανέβηκαν σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, η Ισπανία, η Γαλλία και η Ιταλία. Στις πρόσφατες σκηνοθετικές δουλειές της περιλαμβάνονται Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα στην Κομεντί Φρανσέζ, Το κορίτσι που πέφτει, πέφτει, πέφτει στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2017 και το Μετά τη βροχή, επίσης στην Κομεντί Φρανσέζ (Παρίσι, Νοέμβριος 2017).
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ
Η αντιστροφή του φύλου στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη
Κύκλος Α: 2 – 16 Ιουλίου
Στο βιβλίο 5 της Πολιτείας του Πλάτωνα αναφέρεται ότι στην ιδεατή Πολιτεία οι γυναίκες θα μπορούσαν να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση του κράτους και να επικρατεί ένα είδος σεξουαλικής «κοινοκτημοσύνης». Ο Αριστοφάνης στις Εκκλησιάζουσες θέτει ενώπιον του κοινού αυτή την πρόταση, για πρώτη φορά στην ιστορία του δυτικού θεάτρου, πραγματευόμενος από σκηνής την ανακατανομή της εξουσίας. Η επιλογή αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστούμε ότι τη συγκεκριμένη εποχή τόσο οι θεατές όσο και οι ηθοποιοί είναι αποκλειστικά άνδρες. Η βασική ηρωίδα, η Πραξαγόρα, καταγγέλλει την ανικανότητα, την νωθρότητα και τη διαφθορά της Εκκλησίας του Δήμου, που αποτελείται αποκλειστικά από άνδρες. Προτείνει να αναλάβουν οι γυναίκες τα ηνία και επιχειρεί ένα πραξικόπημα. Η Εκκλησία του Δήμου κατακλύζεται από υποστηρίκτριες της ιδέας, ντυμένες με αντρικά ρούχα, που ψηφίζουν νόμο για την ανάληψη της εξουσίας από τις γυναίκες.
«Οὐκοῦν ἐπίτηδες ξυνελέγημεν ἐνθάδε, / ὅπως προμελετήσωμεν ἁκεῖ δεῖ λέγειν. / Οὐκ ἂν φθάνοις τὸ γένειον ἂν περιδουμένη / ἄλλαι θ᾽ ὅσαι λαλεῖν μεμελετήκασί που». (Για τούτο εδώ σας μάζεψα, / για να προμελετήσουμε όσα εκεί/ ψηλά στο βήμα θαν τα πούμε χύμα. / Γυρόδενε τα γένια σου — και σεις, / όσες ετοιμαστήκατε για λόγο» (μτφ. Κώστας Βάρναλης, στίχοι 116-9). Με αφετηρία το κείμενο του Αριστοφάνη, το εργαστήριο θα εξετάσει πώς οι άνδρες και οι γυναίκες ηθοποιοί μπορούν να ανταποκριθούν στην πρόκληση του να υποδυθούν το Άλλο φύλο επί σκηνής. Οι συμμετέχοντες θα διερευνήσουν σε πρακτικό επίπεδο πώς οι γυναίκες μεταμφιέζονται σε άνδρες, μαθαίνοντας πώς να «μιλάνε» και να «πράττουν» σαν αυτούς, όπως το έκαναν στις Εκκλησιάζουσες προκειμένου να παρεισφρήσουν στην Εκκλησία του Δήμου, και πώς οι άντρες υποδύονται γυναίκες όπως το έκαναν στο αρχαίο ελληνικό θέατρο και στο θέατρο του Σαίξπηρ.