Νίκος Χατζόπουλος

Η τέλεια στρατηγική
του Μαριβώ

Μία παράσταση ξεχωριστών συντελεστών που επαναλαμβάνεται, ύστερα από γενική απαίτηση.


Συγγραφέας της «μεταφυσικής της καρδιάς», ο Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux (1688-1763) δομεί το θέατρό του πάνω στη “στρατηγική” του αιφνιδιασμού και της δοκιμασίας. Απαράμιλλος στην εξεζητημένη γλωσσική κομψότητα (το περίφημο «marivaudage»), θεωρήθηκε ελάσσων δημιουργός στην εποχή του αλλά, χάρη σε ορισμένα έργα του, μοιράστηκε με τον (αυστηρό κριτή του) Βολταίρο, τον τίτλο του πιο πολυπαιγμένου δραματουργού, στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα.


Από τη δεκαετία του 1920, αρχίζει η επανεκτίμηση του έργου του, ενώ αργότερα, σημαντικές σκηνοθεσίες θα αποκαλύψουν από κοινού με το –κυρίαρχο μέχρι τη Γαλλική επανάσταση– αισιόδοξο χρώμα, ειρωνικές και σκοτεινές πλευρές, που προαναγγέλουν τον Σαντ και τον Λακλό. Άλλοτε πάλι, θα υπογραμμιστεί η ουτοπική ταξική συμφιλίωση που επιφυλάσσει ο Μαριβώ σε ερωτευμένους αφέντες και δούλους.


Στη σκηνοθεσία του Νίκου Χατζόπουλου, οι ήρωες αντιμετωπίζουν τον έρωτα ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης, περιφέροντας σαν σε πασαρέλα, φιλαρέσκεια, προδοσίες, ίντριγκες και πάθη.