Το ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ιδρύθηκε το 1942 και έχει θέσει ως στόχους του την ανάδειξη και καθιέρωση νέων ελλήνων συγγραφέων, τη δημιουργία «Σχολής» με δικό της «ύφος» για την κατάκτηση της θεατρικής τέχνης, τη γνωριμία και συνεπώς την επικοινωνία του ελληνικού κοινού με τους μεγάλους ξένους κλασικούς και σύγχρονους συγγραφείς, την ερμηνεία του Αρχαίου Δράματος και, από τότε μέχρι σήμερα, υπηρετεί και πραγματώνει αδιάλειπτα τους αρχικούς στόχους του. Έχουμε να κάνουμε όχι απλά με ένα γεγονός αλλά με ένα ιστορικό γεγονός.
Τίτλος και πεμπτουσία του : ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ
Ιδρυτής του: ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ
Στίγμα του: Θέατρο συνόλου, κοινής θεατρικής παιδείας, κοινών καλλιτεχνικών επιδιώξεων.
Το έτος της ίδρυσης του (1942), μέσα στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, υπαγόρευε στο θεατρικό φυτώριο το μέτρο της αυταπάρνησης, της αγωνιστικότητας, της ομοψυχίας και του φανατισμού που του χρειαζόταν για να επιζήσει και να επιτύχει.
Μέσα στο Θέατρο Τέχνης γεννήθηκαν ένα πλήθος νέοι Έλληνες συγγραφείς. Από το 1942 μέχρι σήμερα στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης πρωτοπαρουσιάστηκαν πολλοί νέοι έλληνες συγγραφείς: Γ. Σεβαστίκογλου, Α. Σολωμός, Δημ. Κεχαίδης, Ιακ. Καμπανέλλης, Λ. Αναγνωστάκη, Γ. Σκούρτης, Μ. Ευθυμιάδης, Γ. Αρμένης, Ε. Χαβιαρά, Δ. Λιτινάκη, Μ. Λαϊνά, Γ. Χρυσούλης, Θ. Βαλτινός, Π. Μεντής κ.α …
Στο Θέατρο Τέχνης γεννήθηκε για το ελληνικό κοινό ο Ουίλλιαμς, ο Μίλλερ, ο Λόρκα, ο Μπρεχτ, ο Αρραμπάλ, ο Μπέκετ, ο Γκομπρόβιτς, ο Ζενέ, ο Φο, ο Ρουζάντε, ο Έρντμαν , ο Ρουζέβιτς, ο Μποντ, ο Στράους, ο Ροντρίγκες, ο Μπέρνχαρντ, ο Κολτές και άλλοι…
Μέσα στο Θέατρο Τέχνης διασταυρώνονται και ζυμώνονται τα κλασικά και τα τρέχοντα αισθητικά ρεύματα του παγκοσμίου θεάτρου, με τα ρεύματα και τις τάσεις του τόπου, πλάθοντας έτσι μια γηγενή πνευματική και καλλιτεχνική μορφολογία.Από το 1957, το Θέατρο Τέχνης μπαίνει σιωπηλά και ανιχνευτικά, μα και με σεμνή τόλμη και μαχητικότητα, στο χώρο του αρχαίου δράματος, που έμελλε να του χαρίσει παγκόσμια φήμη, σεβασμό και αναγνώριση. «Πλούτος», «Όρνιθες», «Πέρσες», «Βάτραχοι», «Λυσιστράτη», «Οιδίπους Τύραννος», «Αχαρνής», «Επτά επί Θήβας», «Βάκχες», «Ειρήνη», «Τρωαδίτισσες», «Ιππείς», «Ορέστεια», «Σφήκες», «Προμηθέας Δεσμώτης» , «Ηλέκτρα», «Θεσμοφοριάζουσες», «Αγαμέμνων», «Φιλοκτήτης» , «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Νεφέλες», «Μήδεια», «Άλκηστις», «Ορέστης»
Τα πιο έγκυρα Φεστιβάλ του κόσμου γιόρτασαν και βράβευσαν το έργο του Θεάτρου Τέχνης: Τέσσερις αλησμόνητες συμμετοχές στο «Θέατρο των Εθνών» με «Ορνιθες» το 1962 (Α” Βραβείο), με «Πέρσες» το 1965, με «Ειρήνη» και «Οιδίποδα Τύραννο» το 1979, με «Αχαρνής» το 1982,
Συμμετοχή στα μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ της Ζυρίχης, του Ισραήλ, της Βενετίας, της Βιέννης, του Βελιγραδίου, της Φλάνδρας, της Βαρσοβίας, της Φλωρεντίας, του Αμβούργου, του Βερολίνου, της Βόννης, του Άμστερνταμ, της Στουτγάρδης, της Στοκχόλμης, του Όσλο, του Ελσίνκι, των Βρυξελλών (Ευρωπάλια 1982), της Κωνσταντινούπολης (1988), της Μέριδα (1984 και 1990)
Μεγάλα οδοιπορικά, γεμάτα συγκινήσεις και θριάμβους στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ, στην Κύπρο-Λευκωσία, Σαλαμίνα, Κούρειο, στο Μόναχο, στην Κολωνία, στο Ντόρτμουντ, στο Ντύσσελντορφ, στις Κάτω Χώρες και τέλος, τόσες και τόσες προσκλήσεις, που δεν μπόρεσε να αποδεχτεί κυρίως λόγω ελλείψεως οικονομικών μέσων.
Παράλληλα με την ίδρυση του θεάτρου ο Κάρολος Κουν προχώρησε και στην ίδρυση της Δραματικής Σχολής του, η οποία λειτουργεί από το 1942, χωρίς διακοπή μέχρι σήμερα, προσφέροντας άξια στελέχη που υπηρετούν τη θεατρική παιδεία του τόπου μας.
Από το 1942 ως το 1949 το Θέατρο Τέχνης περιπλανήθηκε σε διάφορες φιλικές στέγες. Το 1954 στεγάστηκε μόνιμα πια στο κυκλικό θεατράκι του Ορφέα-230 θέσεων. Το 1956 δημιουργεί το θερινό θέατρο Κήπου Θεσσαλονίκης, όπου παρουσιάζει και εκεί όλο το χειμερινό του ρεπερτορίου και από όπου περιοδεύει στις πόλεις της Βορείου Ελλάδος για μια δεκαετία.
Η ανάγκη μιας δεύτερης σκηνής στην Αθήνα, για την αξιοποίηση των στελεχών και τη διεύρυνση του κοινού του, οδηγεί το Θέατρο Τέχνης στη δημιουργία της Λαϊκής σκηνής στο θέατρο ΒΕΑΚΗ, όπου λειτουργεί για μια δεκαετία από το 1975 ως το1985.
Το Θέατρο Τέχνης λειτουργεί από το 1968 νομότυπα ως αστική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με την επωνυμία «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ» ελεγχόμενη από επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο.
Το 1985 η Πολιτεία, θέλοντας να τιμήσει τον Κάρολο Κουν, βοήθησε στη δημιουργία μιας δεύτερης μόνιμης σκηνής-240 θέσεων-υπό την επωνυμία ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ-ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ στην οδό Φρυνίχου 14, στην Πλάκα.
Μετά το θάνατο του Καρόλου Κουν (1987) το Θέατρο Τέχνης λειτούργησε και στις δύο σκηνές, με Διευθύνοντα Σύμβουλο τον Γιώργο Λαζάνη και αναπληρωτή Διευθύνοντα Σύμβουλο τον Μίμη Κουγιουμτζή.
Από το 2007 έως το 2009, διευθύνων σύμβουλος ήταν ο Κωστής Καπελώνης.
Από το 2005 έως το 2014, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ήταν ο Διαγόρας Χρονόπουλος.
Από τον Σεπτέμβριο του 2014 Καλλιτεχνική Διευθύντρια είναι η Μαριάννα Κάλμπαρη.
Το Θέατρο Τέχνης, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, έμεινε πιστό στο στίγμα του, στους στόχους του και στην αισθητική του πορεία, πιστεύοντας πως αυτή είναι και η έννοια του πολιτιστικού έργου και της ιδεολογίας του.
