Ενρίκο Μποναβέρα

Έχει συνεργαστεί με πολλούς θεατρικούς οργανισμούς, ανεξάρτητες σκηνές και εταιρικούς θιάσους. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως οι Strehler, Lassalle, Sciaccaluga, Amelio, Battistoni, Boso, Kerbrat, Friedel, Hertnagl, Gallione, Conte, Emiliani, Bartoli, Maifredi, Zecca. Ως δάσκαλος συνεργάζεται από το 1990 με τη Scuola del Teatro Stabile της Γένοβας. Έχει διδάξει στο ENSATT στη Λυών, στο Ευρωπαϊκό Θερινό Σχολείο στο S. Miniato της Πίζας, στα Corsi di Formazione του Teatro del Veneto, στο Centro Maschere στην Abano Terme, με διευθυντή τον D. Sartori κ.α. Από το 2004 είναι συνεργαζόμενος καθηγητής στο DAMS του Πανεπιστημίου της Γένοβας. Έχει οργανώσει σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο La Sapienza στη Ρώμη, στο Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο, στο Πανεπιστήμιο του Όσλο, στο HKPA στο Χονγκ Κονγκ, στο θερινό παράρτημα του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στη Φλωρεντία. Συνεργάζεται ως εκπαιδευτής με την Accademia di Commedia dell’Arte του Piccolo Teatro του Μιλάνου, με διευθυντή τον F. Soleri, και στη Σχολή Θεάτρου Shapkin στη Μόσχα. Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου δεύτερου ρόλου στο Φεστιβάλ Borgio Verezzi για τον ρόλο του Αρλεκίνου στο έργο I due gemelli veneziani (Οι βενετσιάνοι δίδυμοι) του Γκολντόνι, ενώ το 2007 τιμήθηκε με τον Χρυσό Αρλεκίνο στη Μάντοβα – Ευρωπαϊκή Πόλη του Θεάτρου, ένα βραβείο που στο παρελθόν έχει απονεμηθεί στους Μαρσέλ Μαρσώ, Ντάριο Φο, Ferruccio Soleri και Carolyn Carlson.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

Αριστοφάνης και Δημοκρατία

Κύκλος Β: 18 Ιουλίου – 1 Αυγούστου

Από τον Τόμας Μουρ μέχρι τον Τομάζο Καμπανέλα, η ιδέα της –ιδεατής– πόλης διατρέχει τους αιώνες. Σε μια εποχή που η έννοια της δημοκρατίας συγκρούεται με επιμέρους ήθη και η πόλη ως ένας μικρόκοσμος αρμονίας και δικαιοσύνης περνά κρίση, επανερχόμαστε στους Όρνιθες του Αριστοφάνη προσπαθώντας ν’ αγγίξουμε και πάλι αυτό το όνειρο.
Οι δύο πρωταγωνιστές του Αριστοφάνη, δραπετεύοντας από έναν τόπο βυθισμένο στις συγκρούσεις και το χάος, σε αναζήτηση μιας νέας πόλης, εισέρχονται στον ιδεατό κόσμο των ορνίθων, μακριά από τα προβλήματα των ανθρώπων αλλά και τους αλαζονικούς νόμους των θεών. Τους δύο αυτούς παλιάτσους ακολουθούν οι υπόλοιποι χαρακτήρες του έργου, ανθρώπινοι ή θεϊκά ανθρωπομορφικοί, συναποτελώντας έναν κόσμο παρασίτων, σαν πολύχρωμο καρουζέλ του βωντβίλ.
Οι Όρνιθες προσφέρονται για ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα δημιουργικής έρευνας, από την άσκηση για τη συμμετοχή στον χορό – όπου ο κορυφαίος μπορεί να μεταμορφώνεται σε χορό, και αντίστροφα– μέχρι τη μελέτη και το πλάσιμο μιας ποικιλίας χαρακτήρων, ανθρώπινων και θεϊκών.
Πέρα, όμως, από τη μελέτη της συγκεκριμένης φόρμας, υπάρχει και αυτή των «τρόπων» του κωμικού θεάτρου που από τον Αριστοφάνη, και μέσω του Μενάνδρου, του Πλαύτου και του Τερέντιου, στη Ρωμαιοκρατία, οδήγησαν στην Κομμέντια ντελ’Άρτε: μελέτη της χρονικής συνιστώσας του κωμικού, της δόμησης των αστείων, της μικρο-δραματουργικής συσχέτισης των χαρακτήρων.
Το εργαστήρι, πέρα από ασκήσεις προετοιμασίας για την ομάδα εργασίας, περιλαμβάνει «πλαστική» και φυσιογνωμική εξάσκηση, ασκήσεις σχετικά με τον χορό, μελέτη κύριων και δευτερευόντων χαρακτήρων, μέχρι να φτάσει τελικά στην επεξεργασία συγκεκριμένων σκηνών του έργου.

Συνδιδασκαλία με τον Φραντσέσκο Ορίγκο